Η Μινωική Μαγειρική Θρέφει Κοινωνικά. Καβούσι, Ιεράπετρα, 2015.
Μαζί με τα εργατικά χέρια και τα διορατικά μάτια, αυτά που απεικονίζονται είναι Ζωμός, Χόρτα, Παξιμάδι και Καυσόξυλα (στο παρασκήνιο). Το συγκεκριμένο είδος από χόρτα είναι προϊόν καλλιέργειας. Άλλα είδη είναι αυτοφυή. ~Αναγνώστης της εφημερίδας “Wick”, Walter Dossett, Επιχειρηματίας, Συγγραφέας-Φωτογράφος, Αμερικανός που ζει εποχικά στο νησί της Κρήτης.
Πολλά χέρια κάνουν μικροδουλειές, ειδικά όταν πρόκειται για την προετοιμασία ενός μινωικού γλεντιού – είτε την σημερινή εποχή είτε 3.500 χρόνια πριν. Ο συνδυασμός των φλύαρων συζητήσεων και η ανταλλαγή συνταγών και άλλων μυστικών της κουζίνας αποτελεί γεγονός. Η μαγειρική αποτελεί διασκέδαση για όλες τις γενιές. Οι γυναίκες μεταφέρουν το περιεχόμενο μιας μινωικού τύπου κατσαρόλας σε τρίποδο σε μια πλαστική λεκάνη που την κρατούν σταθερά χέρια και την κοιτούν οξυδερκή μάτια. ~Jennifer A. Moody, PhD, Αρχαιολόγος. Αμερικανή, εργάζεται και ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Η Μινωική Μαγειρική Θρέφει Κοινωνικά. Καβούσι, Ιεράπετρα, 2015.
Μαζί με τα εργατικά χέρια και τα διορατικά μάτια, αυτά που απεικονίζονται είναι Ζωμός, Χόρτα, Παξιμάδι και Καυσόξυλα (στο παρασκήνιο). Το συγκεκριμένο είδος από χόρτα είναι προϊόν καλλιέργειας. Άλλα είδη είναι αυτοφυή. ~Αναγνώστης της εφημερίδας “Wick”, Walter Dossett, Επιχειρηματίας, Συγγραφέας-Φωτογράφος, Αμερικανός που ζει εποχικά στο νησί της Κρήτης.
Πολλά χέρια κάνουν μικροδουλειές, ειδικά όταν πρόκειται για την προετοιμασία ενός μινωικού γλεντιού – είτε την σημερινή εποχή είτε 3.500 χρόνια πριν. Ο συνδυασμός των φλύαρων συζητήσεων και η ανταλλαγή συνταγών και άλλων μυστικών της κουζίνας αποτελεί γεγονός. Η μαγειρική αποτελεί διασκέδαση για όλες τις γενιές. Οι γυναίκες μεταφέρουν το περιεχόμενο μιας μινωικού τύπου κατσαρόλας σε τρίποδο σε μια πλαστική λεκάνη που την κρατούν σταθερά χέρια και την κοιτούν οξυδερκή μάτια. ~Jennifer A. Moody, PhD, Αρχαιολόγος.
Αμερικανή, εργάζεται και ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Η Μινωική Μαγειρική Θρέφει Κοινωνικά. Καβούσι, Ιεράπετρα, 2015.
Μαζί με τα εργατικά χέρια και τα διορατικά μάτια, αυτά που απεικονίζονται είναι Ζωμός, Χόρτα, Παξιμάδι και Καυσόξυλα (στο παρασκήνιο). Το συγκεκριμένο είδος από χόρτα είναι προϊόν καλλιέργειας. Άλλα είδη είναι αυτοφυή. ~Αναγνώστης της εφημερίδας “Wick”, Walter Dossett, Επιχειρηματίας, Συγγραφέας-Φωτογράφος, Αμερικανός που ζει εποχικά στο νησί της Κρήτης.
Πολλά χέρια κάνουν μικροδουλειές, ειδικά όταν πρόκειται για την προετοιμασία ενός μινωικού γλεντιού – είτε την σημερινή εποχή είτε 3.500 χρόνια πριν. Ο συνδυασμός των φλύαρων συζητήσεων και η ανταλλαγή συνταγών και άλλων μυστικών της κουζίνας αποτελεί γεγονός. Η μαγειρική αποτελεί διασκέδαση για όλες τις γενιές. Οι γυναίκες μεταφέρουν το περιεχόμενο μιας μινωικού τύπου κατσαρόλας σε τρίποδο σε μια πλαστική λεκάνη που την κρατούν σταθερά χέρια και την κοιτούν οξυδερκή μάτια. ~Jennifer A. Moody, PhD, Αρχαιολόγος.
Αμερικανή, εργάζεται και ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Η Γιαγιά με τα όμορφα σκουρόχρωμα μάτια είναι θρύλος στην ανατολική Κρήτη. Η ταβέρνα της είναι η πρώτη και η πιο παλιά. Όλα ξεκίνησαν τυχαία, πριν από δεκαετίες, όταν ξεκίνησε να μαγειρεύει για τους γιους της και τους φίλους τους που εργάζονταν στο κοντινό αγρόκτημα παραγωγής αγγουριών. Καθώς μαγείρευε για δέκα άτομα, ο χώρος για να σερβίρει φαγητό, κάτω από την αμυγδαλιά του σπιτιού, ήταν μικρός. Καθημερινά, ο αριθμός των ατόμων για τα οποία μαγείρευε μεγάλωνε όσο μεγάλωνε και η φήμη για την μαγειρική της. Το ένα τραπέζι έγινε δυο, μετά τέσσερα, έξι και ούτω καθεξής… Οι εργάτες επέμεναν να προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούσαν, κάποιοι με χρήματα κι άλλοι με φρέσκα προϊόντα, αρνί και θαλασσινά. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ταβέρνα της. ~Francesca Muir, Ταξιδιωτική Συγγραφέας & Φωτογράφος, www.francescamuir.com
Αυστραλή, έχει ζήσει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Η Γιαγιά με τα όμορφα σκουρόχρωμα μάτια είναι θρύλος στην ανατολική Κρήτη. Η ταβέρνα της είναι η πρώτη και η πιο παλιά. Όλα ξεκίνησαν τυχαία, πριν από δεκαετίες, όταν ξεκίνησε να μαγειρεύει για τους γιους της και τους φίλους τους που εργάζονταν στο κοντινό αγρόκτημα παραγωγής αγγουριών. Καθώς μαγείρευε για δέκα άτομα, ο χώρος για να σερβίρει φαγητό, κάτω από την αμυγδαλιά του σπιτιού, ήταν μικρός. Καθημερινά, ο αριθμός των ατόμων για τα οποία μαγείρευε μεγάλωνε όσο μεγάλωνε και η φήμη για την μαγειρική της. Το ένα τραπέζι έγινε δυο, μετά τέσσερα, έξι και ούτω καθεξής… Οι εργάτες επέμεναν να προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούσαν, κάποιοι με χρήματα κι άλλοι με φρέσκα προϊόντα, αρνί και θαλασσινά. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ταβέρνα της. ~Francesca Muir, Ταξιδιωτική Συγγραφέας & Φωτογράφος, www.francescamuir.com
Αυστραλή, έχει ζήσει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Η Κλειώ και η Μαρία, Ιεράπετρα, 2015.
Η Γιαγιά με τα όμορφα σκουρόχρωμα μάτια είναι θρύλος στην ανατολική Κρήτη. Η ταβέρνα της είναι η πρώτη και η πιο παλιά. Όλα ξεκίνησαν τυχαία, πριν από δεκαετίες, όταν ξεκίνησε να μαγειρεύει για τους γιους της και τους φίλους τους που εργάζονταν στο κοντινό αγρόκτημα παραγωγής αγγουριών. Καθώς μαγείρευε για δέκα άτομα, ο χώρος για να σερβίρει φαγητό, κάτω από την αμυγδαλιά του σπιτιού, ήταν μικρός. Καθημερινά, ο αριθμός των ατόμων για τα οποία μαγείρευε μεγάλωνε όσο μεγάλωνε και η φήμη για την μαγειρική της. Το ένα τραπέζι έγινε δυο, μετά τέσσερα, έξι και ούτω καθεξής… Οι εργάτες επέμεναν να προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούσαν, κάποιοι με χρήματα κι άλλοι με φρέσκα προϊόντα, αρνί και θαλασσινά. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ταβέρνα της. ~Francesca Muir, Ταξιδιωτική Συγγραφέας & Φωτογράφος, www.francescamuir.com
Αυστραλή, έχει ζήσει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Η σχέση του ανθρώπου με την μέλισσα ξεκινάει από πολύ παλιά, πριν από περίπου 8.000 χρόνια. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην τεχνική και στον τρόπο που παίρνει ο άνθρωπος το μέλι αλλά αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο είναι η αγάπη, το πάθος των μελισσοκόμων και το δέος που προκαλεί στον άνθρωπο ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται για έναν κοινό σκοπό. Τις περισσότερες φορές ο μελισσοκόμος νοιώθει ένα απεριόριστο ενδιαφέρον να γνωρίσει αυτό το υπέροχο πλάσμα που καθορίζει την ισορροπία ολόκληρου του κόσμου. Εάν οι μέλισσες αφανιστούν τότε θα αφανιστούν και τα φυτά και σιγά σιγά και ο άνθρωπος. ~Στέλιος Φανουράκης, Σεφ.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης
Η σχέση του ανθρώπου με την μέλισσα ξεκινάει από πολύ παλιά, πριν από περίπου 8.000 χρόνια. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην τεχνική και στον τρόπο που παίρνει ο άνθρωπος το μέλι αλλά αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο είναι η αγάπη, το πάθος των μελισσοκόμων και το δέος που προκαλεί στον άνθρωπο ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται για έναν κοινό σκοπό. Τις περισσότερες φορές ο μελισσοκόμος νοιώθει ένα απεριόριστο ενδιαφέρον να γνωρίσει αυτό το υπέροχο πλάσμα που καθορίζει την ισορροπία ολόκληρου του κόσμου. Εάν οι μέλισσες αφανιστούν τότε θα αφανιστούν και τα φυτά και σιγά σιγά και ο άνθρωπος. ~Στέλιος Φανουράκης, Σεφ.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης
Ο άνθρωπος και η Μέλισσα. Ιεράπετρα, 2015.
Η σχέση του ανθρώπου με την μέλισσα ξεκινάει από πολύ παλιά, πριν από περίπου 8.000 χρόνια. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην τεχνική και στον τρόπο που παίρνει ο άνθρωπος το μέλι αλλά αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο είναι η αγάπη, το πάθος των μελισσοκόμων και το δέος που προκαλεί στον άνθρωπο ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται για έναν κοινό σκοπό. Τις περισσότερες φορές ο μελισσοκόμος νοιώθει ένα απεριόριστο ενδιαφέρον να γνωρίσει αυτό το υπέροχο πλάσμα που καθορίζει την ισορροπία ολόκληρου του κόσμου. Εάν οι μέλισσες αφανιστούν τότε θα αφανιστούν και τα φυτά και σιγά σιγά και ο άνθρωπος. ~Στέλιος Φανουράκης, Σεφ.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης
Ποιος είναι πιο σκληρός στο «παζάρι», η όμορφη κυρία ή ο έμπορος; Συναλλαγές όπως αυτή λαμβάνουν χώρα σε όλα τα χωριά της Κρήτης. Πολλοί χωρικοί περιμένουν τους πλανόδιους αγρότες-πωλητές ώστε να εφοδιάσουν τις αποθήκες τους με προϊόντα που δεν παράγουν οι ίδιοι. Μεγάφωνα πάνω στο φορτηγό του εμπόρου παίζουν μουσική που ειδοποιεί τους χωρικούς για την άφιξή του. Συνήθως, μικρές έξυπνες ατάκες συνοδεύουν την περιγραφή του εμπορεύματος της κάθε ημέρας. Κατά την συναλλαγή γίνονται έξυπνοι διάλογοι και φιλικές διαπραγματεύσεις στις οποίες οι αξιαγάπητες γιαγιούλες καταφέρνουν να πάρουν αυτό που θέλουν στην καλύτερη τιμή! Ένα είναι σίγουρο, και οι πελάτες και οι έμποροι μένουν ευχαριστημένοι και ετοιμάζονται για το επόμενο παζάρι. ~Γεώργιος Μαλτεζάκης, PhD, Ειδικός στον Γαστρονομικό Τουρισμό της Κρήτης, Συγγραφέας, Κοινωνικός και Πολιτιστικός Ανθρωπολόγος.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης.
Ποιος είναι πιο σκληρός στο «παζάρι», η όμορφη κυρία ή ο έμπορος; Συναλλαγές όπως αυτή λαμβάνουν χώρα σε όλα τα χωριά της Κρήτης. Πολλοί χωρικοί περιμένουν τους πλανόδιους αγρότες-πωλητές ώστε να εφοδιάσουν τις αποθήκες τους με προϊόντα που δεν παράγουν οι ίδιοι. Μεγάφωνα πάνω στο φορτηγό του εμπόρου παίζουν μουσική που ειδοποιεί τους χωρικούς για την άφιξή του. Συνήθως, μικρές έξυπνες ατάκες συνοδεύουν την περιγραφή του εμπορεύματος της κάθε ημέρας. Κατά την συναλλαγή γίνονται έξυπνοι διάλογοι και φιλικές διαπραγματεύσεις στις οποίες οι αξιαγάπητες γιαγιούλες καταφέρνουν να πάρουν αυτό που θέλουν στην καλύτερη τιμή! Ένα είναι σίγουρο, και οι πελάτες και οι έμποροι μένουν ευχαριστημένοι και ετοιμάζονται για το επόμενο παζάρι. ~Γεώργιος Μαλτεζάκης, PhD, Ειδικός στον Γαστρονομικό Τουρισμό της Κρήτης, Συγγραφέας, Κοινωνικός και Πολιτιστικός Ανθρωπολόγος.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης.
Πλανόδιος αγρότης πουλά λαχανικά, Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Μαζί με τα εργατικά χέρια και τα διορατικά μάτια, αυτά που απεικονίζονται είναι Ζωμός, Χόρτα, Παξιμάδι και Καυσόξυλα (στο παρασκήνιο). Το συγκεκριμένο είδος από χόρτα είναι προϊόν καλλιέργειας. Άλλα είδη είναι αυτοφυή. ~Αναγνώστης της εφημερίδας “Wick”, Walter Dossett, Επιχειρηματίας, Συγγραφέας-Φωτογράφος, Αμερικανός που ζει εποχικά στο νησί της Κρήτης.
Ποιος είναι πιο σκληρός στο «παζάρι», η όμορφη κυρία ή ο έμπορος; Συναλλαγές όπως αυτή λαμβάνουν χώρα σε όλα τα χωριά της Κρήτης. Πολλοί χωρικοί περιμένουν τους πλανόδιους αγρότες-πωλητές ώστε να εφοδιάσουν τις αποθήκες τους με προϊόντα που δεν παράγουν οι ίδιοι. Μεγάφωνα πάνω στο φορτηγό του εμπόρου παίζουν μουσική που ειδοποιεί τους χωρικούς για την άφιξή του. Συνήθως, μικρές έξυπνες ατάκες συνοδεύουν την περιγραφή του εμπορεύματος της κάθε ημέρας. Κατά την συναλλαγή γίνονται έξυπνοι διάλογοι και φιλικές διαπραγματεύσεις στις οποίες οι αξιαγάπητες γιαγιούλες καταφέρνουν να πάρουν αυτό που θέλουν στην καλύτερη τιμή! Ένα είναι σίγουρο, και οι πελάτες και οι έμποροι μένουν ευχαριστημένοι και ετοιμάζονται για το επόμενο παζάρι. ~Γεώργιος Μαλτεζάκης, PhD, Ειδικός στον Γαστρονομικό Τουρισμό της Κρήτης, Συγγραφέας, Κοινωνικός και Πολιτιστικός Ανθρωπολόγος.
Έλληνας, γεννημένος στο νησί της Κρήτης.
Ο ήλιος δύει ζωγραφίζοντας σιωπηλά τον κρητικό ουρανό στις αποχρώσεις του κόκκινου. Η εκδήλωση συνεχίζεται στο αίθριο του δημόσιου κτιρίου. Οι δυο ηλικιωμένες γυναίκες ξεκουράζονται μετά από μια κουραστική ημέρα καθιστικής δουλειάς και απολαμβάνουν το γαλήνιο απόγευμα ενώ, αντιθέτως, το μικρό κοριτσάκι βαριέται. Δεν νοιάζεται για όσα συμβαίνουν γύρω της καθώς βρίσκει ενδιαφέρον στο τάμπλετ της. ~Εύη Σαλιάκα, ΜΑ, Αρχαιολόγος, Συγγραφέας, Καλλιτέχνης.
Ελληνίδα, γεννημένη στο νησί της Κρήτης.
Ο ήλιος δύει ζωγραφίζοντας σιωπηλά τον κρητικό ουρανό στις αποχρώσεις του κόκκινου. Η εκδήλωση συνεχίζεται στο αίθριο του δημόσιου κτιρίου. Οι δυο ηλικιωμένες γυναίκες ξεκουράζονται μετά από μια κουραστική ημέρα καθιστικής δουλειάς και απολαμβάνουν το γαλήνιο απόγευμα ενώ, αντιθέτως, το μικρό κοριτσάκι βαριέται. Δεν νοιάζεται για όσα συμβαίνουν γύρω της καθώς βρίσκει ενδιαφέρον στο τάμπλετ της. ~Εύη Σαλιάκα, ΜΑ, Αρχαιολόγος, Συγγραφέας, Καλλιτέχνης.
Ελληνίδα, γεννημένη στο νησί της Κρήτης.
Καλοκαίρι. Ανατολή, Ιεράπετρα, 2014. Ο ήλιος δύει ζωγραφίζοντας σιωπηλά τον κρητικό ουρανό στις αποχρώσεις του κόκκινου. Η εκδήλωση συνεχίζεται στο αίθριο του δημόσιου κτιρίου. Οι δυο ηλικιωμένες γυναίκες ξεκουράζονται μετά από μια κουραστική ημέρα καθιστικής δουλειάς και απολαμβάνουν το γαλήνιο απόγευμα ενώ, αντιθέτως, το μικρό κοριτσάκι βαριέται. Δεν νοιάζεται για όσα συμβαίνουν γύρω της καθώς βρίσκει ενδιαφέρον στο τάμπλετ της. ~Εύη Σαλιάκα, ΜΑ, Αρχαιολόγος, Συγγραφέας, Καλλιτέχνης.
Ελληνίδα, γεννημένη στο νησί της Κρήτης.
Πεπόνια σε πλαστικές τσάντες, Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Όπως γνωρίζει κάθε Κρητικός, το δεύτερο καλύτερο πράγμα στο να τρώει κανείς κρητικό φαγητό, είναι η εξασφάλιση μιας υγιεινής διατροφής και η μείωση της θνησιμότητας. Η ιστορία της κρητικής διατροφής εκτείνεται χιλιάδες χρόνια. Η κατανάλωση πράσινων λαχανικών και αγριόχορτων σε συνδυασμό με την ισορροπημένη πρόσληψη ψητού κρέατος (ιδιαίτερα ψαριού) και την ελεύθερη χρήση ελαιόλαδου, αντιπροσωπεύει μια διατροφική κουλτούρα που απαντάται από την μινωική εποχή μέχρι σήμερα. Φυσικά, η παραδοσιακή κρητική διατροφή συνοδεύεται από μια μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, καθημερινή άσκηση και αποφυγή καπνίσματος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. ~Gavin McGuire, Φωτογράφος.
Νεοζηλανδός, αγαπά και ζει στην Κρήτη.
Πεπόνια σε πλαστικές τσάντες, Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Όπως γνωρίζει κάθε Κρητικός, το δεύτερο καλύτερο πράγμα στο να τρώει κανείς κρητικό φαγητό, είναι η εξασφάλιση μιας υγιεινής διατροφής και η μείωση της θνησιμότητας. Η ιστορία της κρητικής διατροφής εκτείνεται χιλιάδες χρόνια. Η κατανάλωση πράσινων λαχανικών και αγριόχορτων σε συνδυασμό με την ισορροπημένη πρόσληψη ψητού κρέατος (ιδιαίτερα ψαριού) και την ελεύθερη χρήση ελαιόλαδου, αντιπροσωπεύει μια διατροφική κουλτούρα που απαντάται από την μινωική εποχή μέχρι σήμερα. Φυσικά, η παραδοσιακή κρητική διατροφή συνοδεύεται από μια μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, καθημερινή άσκηση και αποφυγή καπνίσματος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. ~Gavin McGuire, Φωτογράφος.
Νεοζηλανδός, αγαπά και ζει στην Κρήτη.
Πεπόνια σε πλαστικές τσάντες, Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Όπως γνωρίζει κάθε Κρητικός, το δεύτερο καλύτερο πράγμα στο να τρώει κανείς κρητικό φαγητό, είναι η εξασφάλιση μιας υγιεινής διατροφής και η μείωση της θνησιμότητας. Η ιστορία της κρητικής διατροφής εκτείνεται χιλιάδες χρόνια. Η κατανάλωση πράσινων λαχανικών και αγριόχορτων σε συνδυασμό με την ισορροπημένη πρόσληψη ψητού κρέατος (ιδιαίτερα ψαριού) και την ελεύθερη χρήση ελαιόλαδου, αντιπροσωπεύει μια διατροφική κουλτούρα που απαντάται από την μινωική εποχή μέχρι σήμερα. Φυσικά, η παραδοσιακή κρητική διατροφή συνοδεύεται από μια μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, καθημερινή άσκηση και αποφυγή καπνίσματος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. ~Gavin McGuire, Φωτογράφος.
Νεοζηλανδός, αγαπά και ζει στην Κρήτη.
Ως ανθρωπολόγος που ειδικεύεται στην μελέτη ανθρώπινων οστών από αρχαιολογικούς χώρους, έχω καταλήξει στην εκτίμηση ότι ο τρόπος με τον οποίο γερνά το σώμα καθώς και η διαδικασία γήρατος (που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο) εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο έζησε κάποιος. Το να βλέπω τους σκελετούς ανθρώπων του παρελθόντος με βοήθησε να εκτιμήσω, περισσότερο από ποτέ, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Είμαι επίσης διαρκώς έκπληκτη βλέποντας πώς το σώμα μας αλλάζει όταν χτυπάμε και επουλώνεται η πληγή, αρρωσταίνουμε και θεραπευόμαστε, κάνουμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες, τρώμε τα γεύματά μας. Τα σώματα μας αντικατοπτρίζουν τις ζωές μας. ~Susan Smith, PhD, επιστήμων Φυσικής Ανθρωπολογίας.
Αμερικανή, διεξάγει έρευνα στο νησί της Κρήτης, εποχικά.
Ως ανθρωπολόγος που ειδικεύεται στην μελέτη ανθρώπινων οστών από αρχαιολογικούς χώρους, έχω καταλήξει στην εκτίμηση ότι ο τρόπος με τον οποίο γερνά το σώμα καθώς και η διαδικασία γήρατος (που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο) εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο έζησε κάποιος. Το να βλέπω τους σκελετούς ανθρώπων του παρελθόντος με βοήθησε να εκτιμήσω, περισσότερο από ποτέ, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Είμαι επίσης διαρκώς έκπληκτη βλέποντας πώς το σώμα μας αλλάζει όταν χτυπάμε και επουλώνεται η πληγή, αρρωσταίνουμε και θεραπευόμαστε, κάνουμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες, τρώμε τα γεύματά μας. Τα σώματα μας αντικατοπτρίζουν τις ζωές μας. ~Susan Smith, PhD, επιστήμων Φυσικής Ανθρωπολογίας.
Αμερικανή, διεξάγει έρευνα στο νησί της Κρήτης, εποχικά.
Μεγαλώνοντας, Ασπροπόταμος, Σητεία, 2015.
Ως ανθρωπολόγος που ειδικεύεται στην μελέτη ανθρώπινων οστών από αρχαιολογικούς χώρους, έχω καταλήξει στην εκτίμηση ότι ο τρόπος με τον οποίο γερνά το σώμα καθώς και η διαδικασία γήρατος (που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο) εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο έζησε κάποιος. Το να βλέπω τους σκελετούς ανθρώπων του παρελθόντος με βοήθησε να εκτιμήσω, περισσότερο από ποτέ, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Είμαι επίσης διαρκώς έκπληκτη βλέποντας πώς το σώμα μας αλλάζει όταν χτυπάμε και επουλώνεται η πληγή, αρρωσταίνουμε και θεραπευόμαστε, κάνουμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες, τρώμε τα γεύματά μας. Τα σώματα μας αντικατοπτρίζουν τις ζωές μας. ~Susan Smith, PhD, επιστήμων Φυσικής Ανθρωπολογίας.
Αμερικανή, διεξάγει έρευνα στο νησί της Κρήτης, εποχικά.
Το Λιβυκό Πέλαγος είναι η μάζα νερού που χωρίζει την Βόρεια Αφρική από την Κρήτη. Είναι πιο βαθύ και συνεπώς πιο κρύο και αλμυρό από το Κρητικό Πέλαγος, το οποίο είναι το βόρειο σύνορο του νησιού. Κατά την αρχαιότητα, αυτό το βαθυκόκκινο πέλαγος πρόσφερε θαλάσσιες οδούς για εμπόρους και ταξιδευτές. Αυτές οι οδοί οδήγησαν στην γέννηση σημαντικών δωρικών πόλεων που κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους. Μια τέτοια πόλη είναι η Ιεράπετρα (αρχαίο όνομα: Ιεράπυτνα), όπου είναι αγκυροβολημένη η βάρκα αυτού του ψαρά. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Το Λιβυκό Πέλαγος είναι η μάζα νερού που χωρίζει την Βόρεια Αφρική από την Κρήτη. Είναι πιο βαθύ και συνεπώς πιο κρύο και αλμυρό από το Κρητικό Πέλαγος, το οποίο είναι το βόρειο σύνορο του νησιού. Κατά την αρχαιότητα, αυτό το βαθυκόκκινο πέλαγος πρόσφερε θαλάσσιες οδούς για εμπόρους και ταξιδευτές. Αυτές οι οδοί οδήγησαν στην γέννηση σημαντικών δωρικών πόλεων που κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους. Μια τέτοια πόλη είναι η Ιεράπετρα (αρχαίο όνομα: Ιεράπυτνα), όπου είναι αγκυροβολημένη η βάρκα αυτού του ψαρά. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Égoïste, the Sea. Ιεράπετρα, 2015.
Το Λιβυκό Πέλαγος είναι η μάζα νερού που χωρίζει την Βόρεια Αφρική από την Κρήτη. Είναι πιο βαθύ και συνεπώς πιο κρύο και αλμυρό από το Κρητικό Πέλαγος, το οποίο είναι το βόρειο σύνορο του νησιού. Κατά την αρχαιότητα, αυτό το βαθυκόκκινο πέλαγος πρόσφερε θαλάσσιες οδούς για εμπόρους και ταξιδευτές. Αυτές οι οδοί οδήγησαν στην γέννηση σημαντικών δωρικών πόλεων που κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους. Μια τέτοια πόλη είναι η Ιεράπετρα (αρχαίο όνομα: Ιεράπυτνα), όπου είναι αγκυροβολημένη η βάρκα αυτού του ψαρά. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Εικόνες ατόμων και εκδηλώσεων από συγκεκριμένες χρονικές περιόδους απαρτίζουν αυτόν τον τοίχο. Ολόκληρες γενιές απεικονίζονται να ζουν και να γιορτάζουν. Ακόμα και οι καθημερινές αγγαρείες παρουσιάζονται με μεγαλοπρέπεια! Το ξύλινο μπαστούνι ενός βοσκού, ένα μικρό ψυγείο, μπουκάλια νερού και το πάνω μέρος μιας κουζίνας υγραερίου, καθαρό και έτοιμο για την επόμενη γιορτή! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Εικόνες ατόμων και εκδηλώσεων από συγκεκριμένες χρονικές περιόδους απαρτίζουν αυτόν τον τοίχο. Ολόκληρες γενιές απεικονίζονται να ζουν και να γιορτάζουν. Ακόμα και οι καθημερινές αγγαρείες παρουσιάζονται με μεγαλοπρέπεια! Το ξύλινο μπαστούνι ενός βοσκού, ένα μικρό ψυγείο, μπουκάλια νερού και το πάνω μέρος μιας κουζίνας υγραερίου, καθαρό και έτοιμο για την επόμενη γιορτή! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Κληρονομιά, Καβούσι, Ιεράπετρα, 2015.
Εικόνες ατόμων και εκδηλώσεων από συγκεκριμένες χρονικές περιόδους απαρτίζουν αυτόν τον τοίχο. Ολόκληρες γενιές απεικονίζονται να ζουν και να γιορτάζουν. Ακόμα και οι καθημερινές αγγαρείες παρουσιάζονται με μεγαλοπρέπεια! Το ξύλινο μπαστούνι ενός βοσκού, ένα μικρό ψυγείο, μπουκάλια νερού και το πάνω μέρος μιας κουζίνας υγραερίου, καθαρό και έτοιμο για την επόμενη γιορτή! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Μια χήρα από την Κρήτη, κοντά στο τέλος του ταξιδιού της ζωής, με μια υποψία θλίψης και παραίτησης στο βλέμμα. Όμως κάπου εκεί, στην άκρη των χειλιών της, σχηματίζεται ένα χαμόγελο. ~Jean Bienvenu, Φωτογράφος, Ξεναγός, Εκδότης της ιστοσελίδας west-crete.com.
Γάλλος, ζει στο νησί της Κρήτης.
Μια χήρα από την Κρήτη, κοντά στο τέλος του ταξιδιού της ζωής, με μια υποψία θλίψης και παραίτησης στο βλέμμα. Όμως κάπου εκεί, στην άκρη των χειλιών της, σχηματίζεται ένα χαμόγελο. ~Jean Bienvenu, Φωτογράφος, Ξεναγός, Εκδότης της ιστοσελίδας west-crete.com.
Γάλλος, ζει στο νησί της Κρήτης.
Αλχημεία, Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Μια χήρα από την Κρήτη, κοντά στο τέλος του ταξιδιού της ζωής, με μια υποψία θλίψης και παραίτησης στο βλέμμα. Όμως κάπου εκεί, στην άκρη των χειλιών της, σχηματίζεται ένα χαμόγελο. ~Jean Bienvenu, Φωτογράφος, Ξεναγός, Εκδότης της ιστοσελίδας west-crete.com.
Γάλλος, ζει στο νησί της Κρήτης.
Μόνο ένας αγρότης και ένας ψαράς (που κάνει ψαροντούφεκο) μπορούν να καταλάβουν την σημασία τέτοιων λεπτομερειών. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Μόνο ένας αγρότης και ένας ψαράς (που κάνει ψαροντούφεκο) μπορούν να καταλάβουν την σημασία τέτοιων λεπτομερειών. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Λεπτομέρειες. Ιεράπετρα, 2015.
Μόνο ένας αγρότης και ένας ψαράς (που κάνει ψαροντούφεκο) μπορούν να καταλάβουν την σημασία τέτοιων λεπτομερειών. ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Μια παραδοσιακή συνταγή είναι πολλά περισσότερα από το να γράψεις ποια υλικά χρειάζονται και να μάθεις την τεχνική. Οι ντόπιοι πότε έμαθαν να φτιάχνουν την συνταγή και ποιος τους δίδαξε; Ποια εποχή του χρόνου την έφτιαχναν παραδοσιακά; Υπάρχει κάποια ιστορία γύρω από τα σκεύη που χρησιμοποιούνται; Αν ρωτήσετε περί δοσολογίας σε κούπες και κουταλιές της σούπας, η απάντηση που θα πάρετε θα είναι ένα γέλιο ή το σήκωμα των ώμων. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει «συνταγή», όλες οι πληροφορίες είναι αποτυπωμένες στην μνήμη και εκτελούνται μηχανικά. ~Άννα Βερνάρδου, απόφοιτος Ιστορίας της Τέχνης, μεταπτυχιακό στον Κινηματογράφο.
Ελληνο-Ιρλανδή, διοργανώνει θεματικές εξορμήσεις στο νησί της Κρήτης.
Μια παραδοσιακή συνταγή είναι πολλά περισσότερα από το να γράψεις ποια υλικά χρειάζονται και να μάθεις την τεχνική. Οι ντόπιοι πότε έμαθαν να φτιάχνουν την συνταγή και ποιος τους δίδαξε; Ποια εποχή του χρόνου την έφτιαχναν παραδοσιακά; Υπάρχει κάποια ιστορία γύρω από τα σκεύη που χρησιμοποιούνται; Αν ρωτήσετε περί δοσολογίας σε κούπες και κουταλιές της σούπας, η απάντηση που θα πάρετε θα είναι ένα γέλιο ή το σήκωμα των ώμων. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει «συνταγή», όλες οι πληροφορίες είναι αποτυπωμένες στην μνήμη και εκτελούνται μηχανικά. ~Άννα Βερνάρδου, απόφοιτος Ιστορίας της Τέχνης, μεταπτυχιακό στον Κινηματογράφο.
Ελληνο-Ιρλανδή, διοργανώνει θεματικές εξορμήσεις στο νησί της Κρήτης.
Εξιστόρηση, Καβούσι, Ιεράπετρα, 2015
Μόνο ένας αγρότης και ένας ψαράς (που κάνει ψαροντούφεκο) μπορούν να καταλάβουν την σημασία τέτοιων λεπτομερειών.
Μια παραδοσιακή συνταγή είναι πολλά περισσότερα από το να γράψεις ποια υλικά χρειάζονται και να μάθεις την τεχνική. Οι ντόπιοι πότε έμαθαν να φτιάχνουν την συνταγή και ποιος τους δίδαξε; Ποια εποχή του χρόνου την έφτιαχναν παραδοσιακά; Υπάρχει κάποια ιστορία γύρω από τα σκεύη που χρησιμοποιούνται; Αν ρωτήσετε περί δοσολογίας σε κούπες και κουταλιές της σούπας, η απάντηση που θα πάρετε θα είναι ένα γέλιο ή το σήκωμα των ώμων. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει «συνταγή», όλες οι πληροφορίες είναι αποτυπωμένες στην μνήμη και εκτελούνται μηχανικά. ~Άννα Βερνάρδου, απόφοιτος Ιστορίας της Τέχνης, μεταπτυχιακό στον Κινηματογράφο.
Ελληνο-Ιρλανδή, διοργανώνει θεματικές εξορμήσεις στο νησί της Κρήτης.
Λευκό, πράσινο, μαύρο με πινελιές κόκκινου, κίτρινου και ροζ κάτω από έναν γαλανό ουρανό διαμορφώνεται το σκηνικό στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Πετσέτες κουζίνας, κλινοσκεπάσματα, προσωπικά αντικείμενα πλένονται το πρωί και οι ντόπιες τα κρεμούν για να στεγνώσουν. Όταν ο ήλιος είναι κοντά στην δύση του, ακριβώς πάνω από την γραμμή του βουνού, αργά το απόγευμα, τα ρούχα είναι έτοιμα για ξεκρέμασμα και σίδερο. Όλη αυτή είναι μια διαδικασία που γίνεται με πολλή περηφάνεια, ευχαρίστηση και χαρά! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Λευκό, πράσινο, μαύρο με πινελιές κόκκινου, κίτρινου και ροζ κάτω από έναν γαλανό ουρανό διαμορφώνεται το σκηνικό στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Πετσέτες κουζίνας, κλινοσκεπάσματα, προσωπικά αντικείμενα πλένονται το πρωί και οι ντόπιες τα κρεμούν για να στεγνώσουν. Όταν ο ήλιος είναι κοντά στην δύση του, ακριβώς πάνω από την γραμμή του βουνού, αργά το απόγευμα, τα ρούχα είναι έτοιμα για ξεκρέμασμα και σίδερο. Όλη αυτή είναι μια διαδικασία που γίνεται με πολλή περηφάνεια, ευχαρίστηση και χαρά! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Λευκό, πράσινο, μαύρο με πινελιές κόκκινου, κίτρινου και ροζ κάτω από έναν γαλανό ουρανό διαμορφώνεται το σκηνικό στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Πετσέτες κουζίνας, κλινοσκεπάσματα, προσωπικά αντικείμενα πλένονται το πρωί και οι ντόπιες τα κρεμούν για να στεγνώσουν. Όταν ο ήλιος είναι κοντά στην δύση του, ακριβώς πάνω από την γραμμή του βουνού, αργά το απόγευμα, τα ρούχα είναι έτοιμα για ξεκρέμασμα και σίδερο. Όλη αυτή είναι μια διαδικασία που γίνεται με πολλή περηφάνεια, ευχαρίστηση και χαρά! ~Jerolyn E. Morrison, συν-επιμελήτρια της έκθεσης
Τα καλοκαίρια, μετά το ηλιοβασίλεμα, μου αρέσει να περπατώ στις παλιές γειτονιές της Ιεράπετρας. Μακριά από την φασαρία του κέντρου, αισθάνομαι ότι διεισδύω στην καθημερινότητα της κάθε γειτονιάς. Απλά και λειτουργικά σπίτια με ασβεστωμένους τοίχους και μικρούς κήπους, πίσω από κάγκελα ή χαμηλούς τοίχους. Περνώντας έξω από τις μισάνοιχτες πόρτες, ρίχνω κλεφτές ματιές στο εσωτερικό των σπιτιών χωρίς να νιώθω ότι γίνομαι αδιάκριτη. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν κλιματισμό. Εάν υπάρχει κάποια μονάδα, αυτή βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο. Η δροσιά έρχεται από τα ανοιχτά παράθυρα και τις πόρτες. Βοηθάει και ο προσανατολισμός των σπιτιών με τα υπνοδωμάτια να κοιτάζουν στο βορρά και τα καθιστικά στον νότο. Οι ξένοι φίλοι μου εκπλήσσονται όταν ακούνε να τους λέω ότι η λέξη privacy δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ανέκαθεν αντιλαμβάνονταν τον ιδιωτικό χώρο οπτικά και όχι λεκτικά....
Τα καλοκαίρια, μετά το ηλιοβασίλεμα, μου αρέσει να περπατώ στις παλιές γειτονιές της Ιεράπετρας. Μακριά από την φασαρία του κέντρου, αισθάνομαι ότι διεισδύω στην καθημερινότητα της κάθε γειτονιάς. Απλά και λειτουργικά σπίτια με ασβεστωμένους τοίχους και μικρούς κήπους, πίσω από κάγκελα ή χαμηλούς τοίχους. Περνώντας έξω από τις μισάνοιχτες πόρτες, ρίχνω κλεφτές ματιές στο εσωτερικό των σπιτιών χωρίς να νιώθω ότι γίνομαι αδιάκριτη. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν κλιματισμό. Εάν υπάρχει κάποια μονάδα, αυτή βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο. Η δροσιά έρχεται από τα ανοιχτά παράθυρα και τις πόρτες. Βοηθάει και ο προσανατολισμός των σπιτιών με τα υπνοδωμάτια να κοιτάζουν στο βορρά και τα καθιστικά στον νότο. Οι ξένοι φίλοι μου εκπλήσσονται όταν ακούνε να τους λέω ότι η λέξη privacy δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ανέκαθεν αντιλαμβάνονταν τον ιδιωτικό χώρο οπτικά και όχι λεκτικά. Ο μακρύς, στενός διάδρομος αποτελεί βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του ελληνικού σπιτιού –πλούσιο ή φτωχό, δεν έχει σημασία- από την αρχαιότητα μέχρι τον ερχομό του μοντέρνου διαμερίσματος. Πρόκειται για ένα χωροταξικό τέχνασμα που έχει ως σκοπό να ελέγχει την οπτική αδιακρισία. Εάν λοιπόν φέτος βρεθείτε να περιπλανιέστε στις γειτονιές κάποιας μικρής πόλης στην Κρήτη, υιοθετήστε τη δική μου τη σκοπιά και εξετάστε με το βλέμμα σας τα μικρά σπίτια με τις μισάνοιχτες πόρτες. ~Natalia Vogeikoff-Brogan, PhD, Αρχειοθέτης στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Αρχαιολόγος Ελληνιστικής Εποχής.
Τα καλοκαίρια, μετά το ηλιοβασίλεμα, μου αρέσει να περπατώ στις παλιές γειτονιές της Ιεράπετρας. Μακριά από την φασαρία του κέντρου, αισθάνομαι ότι διεισδύω στην καθημερινότητα της κάθε γειτονιάς. Απλά και λειτουργικά σπίτια με ασβεστωμένους τοίχους και μικρούς κήπους, πίσω από κάγκελα ή χαμηλούς τοίχους. Περνώντας έξω από τις μισάνοιχτες πόρτες, ρίχνω κλεφτές ματιές στο εσωτερικό των σπιτιών χωρίς να νιώθω ότι γίνομαι αδιάκριτη. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν κλιματισμό. Εάν υπάρχει κάποια μονάδα, αυτή βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο. Η δροσιά έρχεται από τα ανοιχτά παράθυρα και τις πόρτες. Βοηθάει και ο προσανατολισμός των σπιτιών με τα υπνοδωμάτια να κοιτάζουν στο βορρά και τα καθιστικά στον νότο. Οι ξένοι φίλοι μου εκπλήσσονται όταν ακούνε να τους λέω ότι η λέξη privacy δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ανέκαθεν αντιλαμβάνονταν τον ιδιωτικό χώρο οπτικά και όχι λεκτικά. Ο μακρύς, στενός διάδρομος αποτελεί βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του ελληνικού σπιτιού –πλούσιο ή φτωχό, δεν έχει σημασία- από την αρχαιότητα μέχρι τον ερχομό του μοντέρνου διαμερίσματος. Πρόκειται για ένα χωροταξικό τέχνασμα που έχει ως σκοπό να ελέγχει την οπτική αδιακρισία. Εάν λοιπόν φέτος βρεθείτε να περιπλανιέστε στις γειτονιές κάποιας μικρής πόλης στην Κρήτη, υιοθετήστε τη δική μου τη σκοπιά και εξετάστε με το βλέμμα σας τα μικρά σπίτια με τις μισάνοιχτες πόρτες. ~Natalia Vogeikoff-Brogan, PhD, Αρχειοθέτης στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Αρχαιολόγος Ελληνιστικής Εποχής.
Σε στενούς διαδρόμους. Ιεράπετρα, 2015.
Τα καλοκαίρια, μετά το ηλιοβασίλεμα, μου αρέσει να περπατώ στις παλιές γειτονιές της Ιεράπετρας. Μακριά από την φασαρία του κέντρου, αισθάνομαι ότι διεισδύω στην καθημερινότητα της κάθε γειτονιάς. Απλά και λειτουργικά σπίτια με ασβεστωμένους τοίχους και μικρούς κήπους, πίσω από κάγκελα ή χαμηλούς τοίχους. Περνώντας έξω από τις μισάνοιχτες πόρτες, ρίχνω κλεφτές ματιές στο εσωτερικό των σπιτιών χωρίς να νιώθω ότι γίνομαι αδιάκριτη. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν κλιματισμό. Εάν υπάρχει κάποια μονάδα, αυτή βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο. Η δροσιά έρχεται από τα ανοιχτά παράθυρα και τις πόρτες. Βοηθάει και ο προσανατολισμός των σπιτιών με τα υπνοδωμάτια να κοιτάζουν στο βορρά και τα καθιστικά στον νότο. Οι ξένοι φίλοι μου εκπλήσσονται όταν ακούνε να τους λέω ότι η λέξη privacy δεν μεταφράζεται στα ελληνικά. Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες ανέκαθεν αντιλαμβάνονταν τον ιδιωτικό χώρο οπτικά και όχι λεκτικά. Ο μακρύς, στενός διάδρομος αποτελεί βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του ελληνικού σπιτιού –πλούσιο ή φτωχό, δεν έχει σημασία- από την αρχαιότητα μέχρι τον ερχομό του μοντέρνου διαμερίσματος. Πρόκειται για ένα χωροταξικό τέχνασμα που έχει ως σκοπό να ελέγχει την οπτική αδιακρισία. Εάν λοιπόν φέτος βρεθείτε να περιπλανιέστε στις γειτονιές κάποιας μικρής πόλης στην Κρήτη, υιοθετήστε τη δική μου τη σκοπιά και εξετάστε με το βλέμμα σας τα μικρά σπίτια με τις μισάνοιχτες πόρτες. ~Natalia Vogeikoff-Brogan, PhD, Αρχειοθέτης στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Αρχαιολόγος Ελληνιστικής Εποχής.
Κάθε μέρα ξοδεύω αρκετές ώρες μαγειρεύοντας για την οικογένειά μου. Θέλω η κουζίνα μου να είναι ένα ευχάριστο μέρος για ΄μένα. Βρίσκω την ομορφιά στα κεντημένα τραπεζομάντηλα, στα όμορφα και γεμάτα βότανα και μπαχαρικά βάζα και πάντοτε, στα λουλούδια του κήπου μου.
Και κάτι που ίσως περνά απαρατήρητο, όπως η δαντέλα που είχα φτιάξει με τις αδερφές μου στην παιδική μας ηλικία, όταν ακόμη δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχαμε την δική μας κουζίνα.
Τα πρωινά, όταν μπαίνω στην κουζίνα να φτιάξω τον πρώτο καφέ και όλα αυτά τα πράγματα με περιμένουν, η καρδιά μου χαίρεται. ~Patricia Kyritsi Howell, Αναγνωρισμένη Βοτανολόγος (AHG), Μαγείρισσα, http://www.wildcrete.com.
Ελληνο-Αμερικανή, εξερευνά το νησί της Κρήτης.
Aφιέρωμα στη μνήμη της Κατερίνας Ιλαριδις, 27/3/1946 - 22/7/2017
Κάθε μέρα ξοδεύω αρκετές ώρες μαγειρεύοντας για την οικογένειά μου. Θέλω η κουζίνα μου να είναι ένα ευχάριστο μέρος για ΄μένα. Βρίσκω την ομορφιά στα κεντημένα τραπεζομάντηλα, στα όμορφα και γεμάτα βότανα και μπαχαρικά βάζα και πάντοτε, στα λουλούδια του κήπου μου.
Και κάτι που ίσως περνά απαρατήρητο, όπως η δαντέλα που είχα φτιάξει με τις αδερφές μου στην παιδική μας ηλικία, όταν ακόμη δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχαμε την δική μας κουζίνα.
Τα πρωινά, όταν μπαίνω στην κουζίνα να φτιάξω τον πρώτο καφέ και όλα αυτά τα πράγματα με περιμένουν, η καρδιά μου χαίρεται. ~Patricia Kyritsi Howell, Αναγνωρισμένη Βοτανολόγος (AHG), Μαγείρισσα, http://www.wildcrete.com.
Ελληνο-Αμερικανή, εξερευνά το νησί της Κρήτης.
Aφιέρωμα στη μνήμη της Κατερίνας Ιλαριδις, 27/3/1946 - 22/7/2017
Κατερίνα στην Κουζίνα. Ανατολή, Ιεράπετρα, 2015.
Κάθε μέρα ξοδεύω αρκετές ώρες μαγειρεύοντας για την οικογένειά μου. Θέλω η κουζίνα μου να είναι ένα ευχάριστο μέρος για ΄μένα. Βρίσκω την ομορφιά στα κεντημένα τραπεζομάντηλα, στα όμορφα και γεμάτα βότανα και μπαχαρικά βάζα και πάντοτε, στα λουλούδια του κήπου μου.
Και κάτι που ίσως περνά απαρατήρητο, όπως η δαντέλα που είχα φτιάξει με τις αδερφές μου στην παιδική μας ηλικία, όταν ακόμη δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχαμε την δική μας κουζίνα.
Τα πρωινά, όταν μπαίνω στην κουζίνα να φτιάξω τον πρώτο καφέ και όλα αυτά τα πράγματα με περιμένουν, η καρδιά μου χαίρεται. ~Patricia Kyritsi Howell, Αναγνωρισμένη Βοτανολόγος (AHG), Μαγείρισσα, http://www.wildcrete.com.
Ελληνο-Αμερικανή, εξερευνά το νησί της Κρήτης.
Aφιέρωμα στη μνήμη της Κατερίνας Ιλαριδις, 27/3/1946 - 22/7/2017
Άντρες, γυναίκες και μια μαγειρική χύτρα. Μύρτος, Ιεράπετρα, 2015.
Η μαγειρική χύτρα βρίσκεται στο κομβικό σημείο ενός πυκνού δικτύου ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων: φυσικός κόσμος, οικονομία, τεχνολογία, κοινωνικές σχέσεις και ιδέες για το φαγητό, τον εαυτό και τον κόσμο. ~Δήμητρα Μυλωνά, PhD, Αρχαιολόγος – Ζωοαρχαιολόγος.
Ελληνίδα, ζει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Άντρες, γυναίκες και μια μαγειρική χύτρα. Μύρτος, Ιεράπετρα, 2015.
Η μαγειρική χύτρα βρίσκεται στο κομβικό σημείο ενός πυκνού δικτύου ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων: φυσικός κόσμος, οικονομία, τεχνολογία, κοινωνικές σχέσεις και ιδέες για το φαγητό, τον εαυτό και τον κόσμο. ~Δήμητρα Μυλωνά, PhD, Αρχαιολόγος – Ζωοαρχαιολόγος.
Ελληνίδα, ζει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Άντρες, γυναίκες και μια μαγειρική χύτρα. Μύρτος, Ιεράπετρα, 2015.
Η μαγειρική χύτρα βρίσκεται στο κομβικό σημείο ενός πυκνού δικτύου ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων: φυσικός κόσμος, οικονομία, τεχνολογία, κοινωνικές σχέσεις και ιδέες για το φαγητό, τον εαυτό και τον κόσμο. ~Δήμητρα Μυλωνά, PhD, Αρχαιολόγος – Ζωοαρχαιολόγος.
Ελληνίδα, ζει με την οικογένειά της στο νησί της Κρήτης.
Γιαγιάδες. Οι γιαγιούλες της Κρήτης, των οποίων τα σκουρόχρωμα μάτια και τα ζαρωμένα από τις ρυτίδες πρόσωπα συγκεντρώνουν την σοφία πολλών γενεών. Μαυροντυμένες, σκυφτές και στωικές, κρύβονται στις σκιές και πίσω από πόρτες και ρίχνουν κλεφτές ματιές πίσω από δαντελένιες κουρτίνες. Μια ηλικιωμένη γυναίκα σκύβει να αρμέξει την κατσίκα της, το σάλι στους ώμους της είναι σίγουρα ένα επιπλέον βάρος κάτω από τον καυτό ήλιο της Κρήτης. Βγαίνοντας ντροπαλά από την κουζίνα, μια Γιαγιά παρακολουθεί με κρυφή ευχαρίστηση καθώς φίλοι μαζεύονται να γευτούν τους καρπούς της δουλειάς της. Μακάρι να ξέραμε τι είναι γραμμένο στις σελίδες της ταλαιπωρημένης τους επιδερμίδας και στην περήφανη ελληνική καρδιά του! ~Jen Sundeen, Κυνηγός της γνώσης, Ακτιβίστρια.
Αμερικανή, λατρεύει το νησί της Κρήτης.
Γιαγιάδες. Οι γιαγιούλες της Κρήτης, των οποίων τα σκουρόχρωμα μάτια και τα ζαρωμένα από τις ρυτίδες πρόσωπα συγκεντρώνουν την σοφία πολλών γενεών. Μαυροντυμένες, σκυφτές και στωικές, κρύβονται στις σκιές και πίσω από πόρτες και ρίχνουν κλεφτές ματιές πίσω από δαντελένιες κουρτίνες. Μια ηλικιωμένη γυναίκα σκύβει να αρμέξει την κατσίκα της, το σάλι στους ώμους της είναι σίγουρα ένα επιπλέον βάρος κάτω από τον καυτό ήλιο της Κρήτης. Βγαίνοντας ντροπαλά από την κουζίνα, μια Γιαγιά παρακολουθεί με κρυφή ευχαρίστηση καθώς φίλοι μαζεύονται να γευτούν τους καρπούς της δουλειάς της. Μακάρι να ξέραμε τι είναι γραμμένο στις σελίδες της ταλαιπωρημένης τους επιδερμίδας και στην περήφανη ελληνική καρδιά του! ~Jen Sundeen, Κυνηγός της γνώσης, Ακτιβίστρια.
Αμερικανή, λατρεύει το νησί της Κρήτης.
Η Καρδιά της Γιαγιάς. Βρουχάς, Ελούντα, 2015.
Γιαγιάδες. Οι γιαγιούλες της Κρήτης, των οποίων τα σκουρόχρωμα μάτια και τα ζαρωμένα από τις ρυτίδες πρόσωπα συγκεντρώνουν την σοφία πολλών γενεών. Μαυροντυμένες, σκυφτές και στωικές, κρύβονται στις σκιές και πίσω από πόρτες και ρίχνουν κλεφτές ματιές πίσω από δαντελένιες κουρτίνες. Μια ηλικιωμένη γυναίκα σκύβει να αρμέξει την κατσίκα της, το σάλι στους ώμους της είναι σίγουρα ένα επιπλέον βάρος κάτω από τον καυτό ήλιο της Κρήτης. Βγαίνοντας ντροπαλά από την κουζίνα, μια Γιαγιά παρακολουθεί με κρυφή ευχαρίστηση καθώς φίλοι μαζεύονται να γευτούν τους καρπούς της δουλειάς της. Μακάρι να ξέραμε τι είναι γραμμένο στις σελίδες της ταλαιπωρημένης τους επιδερμίδας και στην περήφανη ελληνική καρδιά του! ~Jen Sundeen, Κυνηγός της γνώσης, Ακτιβίστρια.
Αμερικανή, λατρεύει το νησί της Κρήτης.
Ένα τέτοιο βαθύ μπλε που η θάλασσα είναι πιο σκούρα από τον νυχτερινό ουρανό. Και είναι ζεστά εδώ έξω που κάθομαι στην ακροθαλασσιά. Επιτέλους, οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί, μπορώ να ξεκουραστώ και να σκεφτώ. Από την απέναντι πλευρά του δρόμου έρχεται ευωδιαστή η μυρωδιά από φρέσκο καλαμάρι που ψήνεται στην σχάρα και περιμένει να αναδείξει τα αρώματά του με λίγο λεμόνι. Κι έτσι μένω και αναμένω. ~Holly Parton, Εξερευνήτρια.
Βρεττανή, ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Ένα τέτοιο βαθύ μπλε που η θάλασσα είναι πιο σκούρα από τον νυχτερινό ουρανό. Και είναι ζεστά εδώ έξω που κάθομαι στην ακροθαλασσιά. Επιτέλους, οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί, μπορώ να ξεκουραστώ και να σκεφτώ. Από την απέναντι πλευρά του δρόμου έρχεται ευωδιαστή η μυρωδιά από φρέσκο καλαμάρι που ψήνεται στην σχάρα και περιμένει να αναδείξει τα αρώματά του με λίγο λεμόνι. Κι έτσι μένω και αναμένω. ~Holly Parton, Εξερευνήτρια.
Βρεττανή, ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Μπλε. Ιεράπετρα, 2015.
Ένα τέτοιο βαθύ μπλε που η θάλασσα είναι πιο σκούρα από τον νυχτερινό ουρανό. Και είναι ζεστά εδώ έξω που κάθομαι στην ακροθαλασσιά. Επιτέλους, οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί, μπορώ να ξεκουραστώ και να σκεφτώ. Από την απέναντι πλευρά του δρόμου έρχεται ευωδιαστή η μυρωδιά από φρέσκο καλαμάρι που ψήνεται στην σχάρα και περιμένει να αναδείξει τα αρώματά του με λίγο λεμόνι. Κι έτσι μένω και αναμένω. ~Holly Parton, Εξερευνήτρια.
Βρεττανή, ζει στο νησί της Κρήτης…τον περισσότερο καιρό.
Αυτή η σελίδα χρησιμοποιεί cookies για να διαχειριστεί τα στοιχεία χρήσης, στατιστικά πλοήγησης και άλλες λειτουργίες. Επισκεπτόμενοι τη σελίδα μας συμφωνείτε οτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε cookies.
